ιμα , θρησκεία ,παραδόσεις ,που αναζητά στη χώρα μας μια καλύτερη ζωή, γι αυτή και την οικογένειά της.Μια συζήτηση με προβληματισμούς ,πολλές απορίες, δάκρυα χαράς ή συγκίνησης και μεγάλη δόση ταπεινότητας .Αλλά επειδή πάντα τα παιδιά μας ξαφνιάζουν θετικά,μας συγκινούν με την αθωότητα που τα διακρίνει ,δε φαντάζεστε το ξάφνιασμα του δασκάλου τους ,εμένας και μιας συναδέλφου, όταν τα είδαμε να παίρνουν από το ερμάριο τα πανιά του θεατρικού παιχνιδιού να τα βάζουν στα κεφάλια τους ,για να κάνουν πιο οικεία τη φιλοξενία της καλεσμένης μας, που φορούσε Μαντίλα. ..Λες ένα μαγικό χέρι μεμιάς έδιωξε τη ξενοφοβία, όλοι γίναμε ένα, συναισθήματα ξεδιπλώθηκαν, χαμόγελα άστραφταν λες και ήταν τα φλας της φωτογραφικής μηχανής και ο ασπροπίνακας ζαλίστηκε από τα μπερδέματα της ελληνικής με την αραβική γλώσσα.Εμείς οι μεγάλοι σιωπήσαμε για να ακούσουμε και να απολαύσουμε τα παιδιά μας και τη ψιθυριστή φωνούλα της καλεσμένης μας ,που μονολογούσε τι όμορφα περνάμε σε αυτό το σχολείο,κοιτώντας στα μάτια το αγοράκι της!!!Και επειδή όλα τα όμορφα περνάνε ,αλλά μας μένουν οι ωραίες αναμνήσεις ,εμάς μας έμειναν οι ικεσίες των παιδιών για διοργάνωση και άλλων τέτοιων δράσεων!!Μπορούμε να τους χαλάσουμε το χατήρι;;;;;;
